12.วิชาศิลปะ 5 ระดับชั้น ม.3 (1) ทั่วไป,สั่งงาน

สมรรถนะสำคัญของผู้เรียน และคุณลักษณะอันพึงประสงค์

ในการพัฒนาผู้เรียนตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน  มุ่งเน้นพัฒนาผู้เรียน  ให้มีคุณภาพตามมาตรฐานที่กำหนด  ซึ่งจะช่วยให้ผู้เรียนเกิดสมรรถนะสำคัญและคุณลักษณะ  อันพึงประสงค์  ดังนี้

                สมรรถนะสำคัญของผู้เรียน

หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน มุ่งให้ผู้เรียนเกิดสมรรถนะสำคัญ 5 ประการ ดังนี้

                1. ความสามารถในการสื่อสาร เป็นความสามารถในการรับและส่งสาร มีวัฒนธรรมในการใช้ภาษาถ่ายทอดความคิด ความรู้ความเข้าใจ ความรู้สึก และทัศนะของตนเองเพื่อแลกเปลี่ยนข้อมูลข่าวสารและประสบการณ์อันจะเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาตนเองและสังคม รวมทั้งการเจรจาต่อรองเพื่อขจัดและลดปัญหาความขัดแย้งต่าง ๆ การเลือกรับหรือไม่รับข้อมูลข่าวสารด้วยหลักเหตุผลและความถูกต้อง ตลอดจนการเลือกใช้วิธีการสื่อสาร ที่มีประสิทธิภาพโดยคำนึงถึงผลกระทบที่มีต่อตนเองและสังคม

                2. ความสามารถในการคิด เป็นความสามารถในการคิดวิเคราะห์ การคิดสังเคราะห์ การคิด      อย่างสร้างสรรค์ การคิดอย่างมีวิจารณญาณ และการคิดเป็นระบบ เพื่อนำไปสู่การสร้างองค์ความรู้หรือสารสนเทศเพื่อการตัดสินใจเกี่ยวกับตนเองและสังคมได้อย่างเหมาะสม

3. ความสามารถในการแก้ปัญหา เป็นความสามารถในการแก้ปัญหาและอุปสรรคต่าง ๆ เผชิญได้อย่างถูกต้องเหมาะสมบนพื้นฐานของหลักเหตุผล  คุณธรรมและข้อมูลสารสนเทศ   เข้าใจความสัมพันธ์และการเปลี่ยนแปลงของเหตุการณ์ต่าง ๆ ในสังคม แสวงหาความรู้ ประยุกต์ความรู้มาใช้ในการป้องกันและแก้ไขปัญหา และมีการตัดสินใจที่มีประสิทธิภาพโดยคำนึงถึงผลกระทบที่เกิดขึ้น  ต่อตนเอง สังคมและสิ่งแวดล้อม

                4. ความสามารถในการใช้ทักษะชีวิต   เป็นความสามารถในการนำกระบวนการต่าง ๆ ไปใช้ในการดำเนินชีวิตประจำวัน การเรียนรู้ด้วยตนเอง การเรียนรู้อย่างต่อเนื่อง การทำงาน และการอยู่ร่วมกัน       ในสังคมด้วยการสร้างเสริมความสัมพันธ์อันดีระหว่างบุคคล การจัดการปัญหาและความขัดแย้งต่าง ๆ        อย่างเหมาะสม การปรับตัวให้ทันกับการเปลี่ยนแปลงของสังคมและสภาพแวดล้อม และการรู้จักหลีกเลี่ยงพฤติกรรมไม่พึงประสงค์ที่ส่งผลกระทบต่อตนเองและผู้อื่น

5. ความสามารถในการใช้เทคโนโลยี เป็นความสามารถในการเลือก และใช้ เทคโนโลยีด้านต่าง ๆ และมีทักษะกระบวนการทางเทคโนโลยี เพื่อการพัฒนาตนเองและสังคม ในด้านการเรียนรู้ การสื่อสาร     การทำงาน การแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ ถูกต้อง เหมาะสม และมีคุณธรรม

หน่วยการเรียนรู้ที่ 1 นาฏศิลป์ล้ำเลิศ

            รูปแบบการแสดง                                             ศ 3.1 ม.3/3

            รำวงมาตรฐาน                                                ศ 3.1 ม.3/2

            สรรค์สร้างงานก้าวสู่อาเซียน                           ศ 3.1 ม.3/4 

                                                                                   ศ 3.2 ม.3/1

เรียนนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3/9   3/10   3/8 ให้ทราบ

วันที่ 12 -16 กรกฎาคม 2555 ครูไปราชการที่กรุงเทพมหานคร 

ปล. อาจารย์ กิตติพัฒน์    แดนที่

หมายเหตุ   :   ห้ามนักเรียนไปนั่งเล่นข้างล่าง หรือที่ไหนก็แล้วแต่ ที่สร้างปัญหา ให้ตัวนักเรียนเอง  และครู   ถ้าเกิดปัญหาครูจะไม่ให้ผ่านรายวิชาครู เพราะครูถือว่าหนูไม่มีความรับผิดชอบ เรื่องแค่นี้ทำไม่ได้แล้วต่อไปจะไปทำอะไร  ขอบคุณล่วงหน้าครับ

ฝากคนที่มีความสามารถเป่าขลุ่ยโดยศึกษาในเว็บนี้ที่ครูลงไว้ให้ แล้วไปช่วยสอนเพื่อนในห้องเรียนด้วยครับ

 ฝากวิชาการห้อง ช่วยเขียนให้ด้วยว่าครูไปราชการที่กรุงเทพมหานครครับ

ครูมอบหมายงานดังนี้
1.ให้นักเรียนมาเรียนที่ห้องเรียนปกติ   หมายเหตุ นักเรียนชั้น ม.3/10 ที่เรียนห้อง 422 ให้นักเรียน ไปที่หมวดศิลปะ  พบอาจารย์กนกนิจ  กิจคาม  แล้วขอกุญแจห้อง 422  แล้วเข้าไปฝึกในห้อง  แล้วเมื่อหมดคาบให้ล็อคห้องแล้วนำกุญแจไปคืนที่เดิม
2. ให้นักเรียนทบทวนปฏิบัติท่ารำเพลงรำวงมาตรฐาน โดยร้องเอง พร้อมกับปฏิบัติท่ารำ
3. .ให้นักเรียนฝึกเป่าขลุ่ย เบื้องต้น  เช่น การไล่เสียง    โดต่ำ  ไปจนถึง เร สูง  
4. ให้ฝึกเพลงทยอยญวน โดยให้เพื่อนที่เป่าเป็นช่วยกันฝึก โดยศึกษาข้างล่างนี้ แล้วไปฝึกกันในห้องเรียน

เพลงทยอยญวน


โน้ตเพลงทยอยญวน 2 ชั้น ครับ


นำไปฝึก ได้เลย

-  -  - ด	-  -  - ร	-  -  - ม	-  -  - ซ	-  -  -  -	ซ ม ร ด	ม ร ดํ ล	-  ดํ  - ร
-  ด  ร  ม	-  ซ  - ล	-  รํ  - ด	-  ล  - ซ	-  -  ล ซ	ล ซ  -  -	ล ซ ล ดํ	-  ม  - ซ
-  -  ล ซ	ล ซ  - -	ล ซ ล ดํ	-  ม  - ซ	-   ม ซ ล	ซ  ม – ซ	ล ซ ม ซ	ล ซ ดํ ล
-  -  ด ซํ	ดํ ล  -  -	ซ ล ดํ ล	ซ ม  -  ซ	-  ม ซ ล	ดํ ล ซ ม	-  -  - ร	ด ม ร ด
-  -  ร ด	ร ด -  -	ม ด ร ม	-  ร  - ด	-  -  ร ด	ร ด -  -	ม ด ร ม	-  ร - ด

ทยอยญวน 2 ชั้น

 ตัวอย่างการร้องโน้ต

              เพลงทยอย เป็นเพลงหน้าพาทย์ อัตราจังหวะสองชั้น ทำนองเก่าสมัยอยุธยา ใช้ประกอบการแสดงโขน ละคร ในบทที่ตัวละครประสบความเศร้าโศกเสียใจ ประสบอารมณ์สุดแสนรันทดใจ มีการแต่งเพลงทยอยแตกแขนงไปเป็นเพลงหลายเพลงในตระกูลทยอย เช่น ทยอยเขมร ทยอยจีน ทยอยดง ทยอยนอก ทยอยใน ทยอยมอญ ทยอยลาว และทยอยญวน

               เพลงทยอยญวน เป็นเพลงที่แต่งขึ้นในสมัยรัชกาลที่ ๕ โดยนักดนตรีไม่ทราบนามได้ดัดแปลงมาจากเพลงพื้นเมืองภาคกลางชื่อกระเหรี่ยงไกวเปล ที่ได้ชื่อว่าทยอยญวน คงเป็นเจตนาของผู้แต่งที่จะเรียกว่าทยอยญวน โดยเพลงนี้มิได้ดัดแปลงทำนองมาจากเพลงของญวน (เช่นเดียวกับเพลงเชิดจีนที่พระประดิษฐ์ไพเราะ (มี ดุริยางกูร) แต่งขึ้นโดยเอาเพลงเชิดสองชั้นตัวที่ ๖ มาแต่งขยายเป็นเพลงเชิดจีนท่อนที่ ๑ ส่วนท่อนที่ ๒-๔ นั้นแต่งขึ้นเองตามความคิดสร้างสรรค์ แต่ตั้งชื่อว่าเชิดจีน)

สำหรับการขับร้องแบบไทยเดิมนั้นนิยมใช้บทกลอนจากวรรณคดีไทยเรื่องอิเหนา
พระราชนิพนธ์รัชกาลที่ ๒ ตอนที่มีข้อความว่า
“ไก่ขันกระชั้นเสียงดุเหว่าแว่ว     รุ่งรางสว่างแล้วนะแก้วพี่
จำใจจำพรากจากจรลี               โฉมตรูอยู่จงดีพี่ขอลา
นึกคะนึงถึงฝันยิ่งพรั่นใจ            เหมือนจะไม่ได้คืนมาเห็นหน้า
พระแข็งขืนฝืนใจไคลคลา         เสด็จมาจากแท่นบรรทมใน”

              มีการนำเอาทำนองเพลงทยอยญวน ๒ ชั้นไปดัดแปลงทำนองเป็นเพลงลูกกรุงลูกทุ่ง
ในขณะนี้ ๘ เพลงด้วยกัน คือ
(๑) เพลงกิเลสคน คำร้อง โดย สุรัฐ พุกกะเวส  ทำนอง โดย ธนิต ผลประเสริฐ ขับร้องโดย สุปราณี พุกสมบุญ (ศรีสุดา รัชตะวรรณ)
(๒) เพลงรักพี่นะ คำร้อง สุนทรียา ณ เวียงกาญจน์ ทำนอง สมาน กาญจนะผลิน ชาญ เย็นแข หยาด นภาลัย พิงค์แพนเตอร์ ขับร้อง
(๓) เพลงหลอกอาให้รัก ณณฑ์ปิญา แต่ง อาณัติ พุทธมาศ ขับร้อง
(๔) เพลงเรียกพี่ได้ไหม ชลธี ธารทอง แต่ง
(๕) เพลงเรียกพี่ยังไหว (ร้องแก้เพลงเรียกพี่ได้ไหม) ชลธี ธารทอง แต่ง ยุ้ย ญาติเยอะ ขับร้อง
(๖) เพลงสาวงอนหนุ่มง้อ ยอดรัก สลักใจ ร้องคู่ อีฟ พันธุ์ทิพ
(๗) เพลงลูกที่ถูกลืม คำร้อง-ทำนอง สมศักดิ์ สมบูรณ์ ไชยา มิตรชัย ขับร้อง เป็นเพลงไตเติ้ลละครเรื่องชื่อเดียวกันทางช่องเจ็ดสีออกอากาศปี ๒๕๔๑
(๘) เพลงทหารห่วงแฟน สมมาส ราชสีมา ขับร้อง

             ในบรรดาเพลงที่ดัดแปลงทำนองมาจากเพลงทยอยญวนนั้น นับได้ว่าเพลง “เรียกพี่ได้ไหม” เป็นเพลงที่โด่งดังที่สุด ทำให้เสรี รุ่งสว่าง ผู้ขับร้องดังขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง หลังจากที่เคยดังมาจากเพลง “จดหมายจากแม่” (ที่ดัดแปลงทำนองมาจากเพลงห่วงอาลัย) และเพลง “หนุ่มทุ่งกระโจมทอง” (ซึ่งดัดแปลงทำนองมาจากเพลงพม่าแปลง) มาแล้ว เนื้อร้องของเพลงเรียกพี่ได้ไหมทำให้คนฟังอมยิ้มไปตามๆกัน ตัวชี้วัดความดังของเพลงลูกทุ่งอีกมิติหนึ่งวัดได้จากการมีเพลงร้องแก้ ซึ่งเพลงที่ร้องแก้เพลงเรียกพี่ได้ไหม ได้แก่เพลง “เรียกพี่ยังไหว” ขับร้องโดยยุ้ย ญาติเยอะ แต่ไม่ค่อยดังเท่ากับเพลงเรียกพี่ได้ไหม  

ขอขอบคุณข้อมูล : อาจารย์วิพล นาคพันธ์

                                                                       ข้อมูลทั่วไปเกี่ยวกับนาฏศิลป์                                                                                                                                                    


องค์ประกอบของนาฏศิลป์ไทย
                  ดังได้กล่าวมาแล้วว่านาฏศิลป์จะหมายรวมไปถึงการร้องรำทำเพลงดังนั้นองค์ประกอบของนาฏศิลป์
ก็จะประกอบไปด้วยการร้องการบรรเลง ดนตรีและการฟ้อนรำ ทั้งนี้เพราะการแสดงออกทางนาฏศิลป์ไทย
จะต้องอาศัยบทร้องทำนองเพลงประกอบการแสดง เพราะฉะนั้นก่อนที่จะมาเป็นนาฏศิลป์ไทย
ได้จะต้องประกอบไปด้วยองค์ประกอบสำคัญๆดังต่อไปนี้
    1) การฟ้อนรำหรือลีลาท่ารำ
        การฟ้อนรำหรือลีลาท่ารำ เป็นท่าทางของการเยื้องกรายฟ้อนรำที่สวยงาม โดยมีมนุษย์เป็นผู้ประดิษฐ์ท่ารำเหล่านั้นได้ถูกต้องตามแบบแผนรวมทั้งบทบาทและลักษณะของตัวละคร ประเภทของการแสดง และการสื่อความหมายที่ชัดเจน

    2) จังหวะ 
       จังหวะ เป็นส่วนย่อยของบทเพลงที่ดำเนินไปเป็นระยะและสม่ำเสมอ การฝึกหัดนาฏศิลป์ไทย จำเป็นต้องใช้จังหวะเป็นพื้นฐานในการฝึกหัด  เพราะ จังหวะ เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจากธรรมชาติและมีอยู่ในตัวมนุษย์ทุกคนหากผู้เรียนมีทักษะทางการฟังจังหวะแล้ว ก็สามารถรำได้สวยงามแต่ถ้าผู้เรียนไม่เข้าใจจังหวะ ก็จะทำให้รำไม่ถูกจังหวะหรือเรียกว่า "บอดจังหวะ" ทำให้การรำก็จะไม่สวยงามและถูกต้อง

    3) เนื้อร้องและทำนองเพลง 
        เนื้อร้องและทำนองเพลง การแสดงลีลาท่ารำแต่ละครั้งจะต้องสอดคล้องตามเนื้อร้อง และทำนองเพลง ทั้งนี้เพื่อบอกความหมายของท่ารำ ถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกในการแสดงได้ตามเนื้อเรื่อง ตลอดจนสามารถสื่อความหมายให้กับผู้ชมเข้าใจตรงกันได้  เช่น การแสดงอารมณ์รัก ผู้รำจะประสานมือทาบไว้ที่หน้าอก ใบหน้ายิ้มละไม สายตามองไปยังตัวละครที่รำคู่กัน เป็นต้น 

     4) การแต่งกาย
       การแต่งกาย ในการแสดงนาฏศิลป์ สามารถบ่งบอกถึงยศ ฐานะและบรรดาศักดิ์ ของผู้แสดงละครนั้นๆ โดยเฉพาะการแสดงโขน การแต่งกายจะเปรียบเสมือนแทนสีกายของตัวละคร เช่น เมื่อแสดงเป็นหนุมานจะต้องแต่งกายด้วยชุดสีขาว มีลายปักเป็นลายทักษิณาวัตร สวมหัวขนลิงสีขาวปากอ้าเป็นต้น 

   5) การแต่งหน้า 
        การแต่งหน้า เป็นองค์ประกอบหนึ่งที่ทำให้ผู้แสดงสวยงาม และอำพรางข้อบกพร่อง ของใบหน้าของผู้แสดงได้ นอกจากนี้ก็ยังสามารถใช้วิธีการแต่งหน้าเพื่อบอกวัย บอกลักษณะเฉพาะของตัวละครได้ เช่น แต่งหน้าคนหนุ่มให้เป็นคนแก่  แต่งหน้าให้ผู้แสดงเป็นตัวตลก เป็นต้น

    6) เครื่องดนตรีที่บรรเลงประกอบการแสดง 
        การแสดงนาฏศิลป์ จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องใช้เครื่องดนตรีบรรเลงประกอบการแสดง ดังนั้นผู้แสดงจะต้องรำให้สอดคล้องตามเนื้อร้อง และทำนองเพลงในขณะเดียวกัน ดนตรีก็เป็นองค์ประกอบหลักที่สำคัญในการช่วยเสริมให้การแสดงสมบูรณ์ และสามารถสื่อความหมายได้ชัดเจนมากขึ้น อีกทั้งยังช่วยเสริมสร้างบรรยากาศในการแสดงให้สมจริงยิ่งขึ้นด้วย

    7) อุปกรณ์การแสดงละคร 
       การแสดงนาฏศิลป์ไทยบางชุด ต้องมีอุปกรณ์ประกอบการแสดงละครด้วยเช่น ระบำพัด ระบำนกเขา ฟ้อนเทียน ฟ้อนเล็บ ฟ้อนร่ม เป็นต้น อุปกรณ์แต่ละชนิดที่ใช้ประกอบการแสดงจะต้องสมบูรณ์ สวยงาม และสวมใส่ได้พอดี หากเป็นอุปกรณ์ที่ต้องใช้ประกอบการแสดง เช่น ร่ม ผู้แสดงจะต้องมีทักษะในการใช้อุปกรณ์ได้อย่างคล่องแคล่ว วางอยู่ในระดับที่ถูกต้องสวยงาม